بررسی ارتباط گیرنده های استروژن و پروژسترون با درجه داکتال کارسینومای مهاجم پستان در زنان مراجعه کننده به مراکز پاتولوژی استان چهارمحال و بختیاری

چکیده: زمینه و هدف: عوامل متعددی در پیش آگهی سرطان پستان موثرند که از بین آنها بروز رسپتورهای استروژن و پروژسترون به دلیل نقش آنها در پیش آگهی و نحوه درمان مورد توجه زیادی قرار گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین این رسپتورها در داکتال کارسینومای مهاجم و تعیین درجه این تومورها در زنان مبتلا به سرطان پستان در استان چهارمحال و بختیاری انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی نمونه بیوپسی کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان که در بین سال های 1380 تا 1384 به مراکز پاتولوژی استان چهارمحال و بختیاری مراجعه کرده و تشخیص داکتال کارسینومای مهاجم پستان در آنها به اثبات رسیده بود (56 نفر) بررسی شد. بعد از مشخص کردن درجه تمایز توموری بر اساس سیستم بلوم ریچاردسون، نمونه‌ها بر اساس ایمونوهیستوشیمیایی با تکنیک LSAB (Labeled Streptavidin Biotin) جهت بررسی وجود گیرنده‌های استروژن و پروژسترون رنگ آمیزی گردید. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون های کای دو، t و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: 56 مورد از نمونه های بافتی بررسی شده، مبتلا به سرطان مهاجم مجرایی بودند. میانگین سنی بیماران مبتلا 4/13±4/49 سال بود. نتایج درجه بندی تومور از نظر تمایز بافتی نشان داد 22 نفر تومور درجه III، 20 نفر تومور درجه II و 14 نفر تومور درجه I داشتند. در بررسی رسپتورهای استروژن و پروژسترون 2/27 نفر گیرنـــده استروژنی (ER+) و 23 نفر گیرنده پروژستـــرونی (PR+) داشتند. ارتباط معنی‌داری بین وجود گیرنده های استروژنی و پروژسترونی وجود نداشت. نتیجه گیری: اگرچه فراوانی گیرنده های استروژن و پروژسترون در داکتال کارسینومای مهاجم پستان در استان در حد مطلوبی بود. ولی میزان تمایز بافتی در 75% بیماران متوسط تا ضعیف بدست آمد که این مسئله پیش آگهی آنان را ضعیف‌تر می سازد. لذا آموزش لازم در مورد خودآزمایی پستان و انجام تست های غربالگری به منظور تشخیص زودهنگام بیماری ضروری است.